Kriochirurgia

Zakres zabiegu, zastosowanie.

Jest metodą leczniczą, mającą na celu wywołanie martwicy tkankowej w chorobowo zmienionym obszarze, na drodze miejscowego zastosowania zimna. Chorobowo zmieniona tkanka zostaje przymrożona poprzez kontakt z kriosondą o temperaturze –90 st. C. W następstwie procesu odebrania ciepła w komórkach tworzą się kryształki wody, ma miejsce denaturacja białek i rozerwanie błon komórkowych, w wyniku czego komórki obumierają a zawartość komórkowa wypływa na zewnątrz. Kriochirurgia znajduje szerokie zastosowanie w okulistyce, urologii, neurochirurgii, dermatologii, otolaryngologii, chirurgii szczękowej, chirurgii żylaków oraz ginekologii. Jest to metoda prosta w wykonaniu i wysoce skuteczna , bezkrwawa, bezbolesna i bezpieczna. Dodatkową zaletą tej metody jest możliwość jej wielokrotnego powtarzania i znakomite efekty kosmetyczne przy zachowaniu dotychczasowych funkcji narządu. Jest ona metodą z wyboru, jako mało agresywna i mało inwazyjna: zniszczenie chorej tkanki następuje bez naruszania jej ciągłości (obszar zamrożony nie jest usuwany), a organizm sam w ciągu 14-21 dni usuwa martwicze tkanki i regeneruje je, chroniąc tkankę zdrową, co zapobiega zakażeniu gojącego się miejsca.

I Nadżerka części pochwowej szyjki macicy

Wrodzone i nabyte zmiany, potocznie określane mianem nadżerki, są często wykrywane na szyjce macicy. Określenie to oznacza, że w wyniku różnorodnych procesów, nabłonek typowy dla kanału szyjki macicy przemieszcza się na tarczę szyjki macicy, co jest widoczne podczas wziernikowania od strony pochwy. Ze względu na szczególny stan czynnościowy, w nadżerkach mogą rozwijać się procesy zapalne, niepokojące kobietę (upławy, świąd, pieczenie, nieprawidłowe krwawienie). W tej strefie przekształceń obfitość podziałów komórkowych sprawia, że miejsce to jest mało odporne na wpływy środowiska i wymaga regularnego nadzoru. Celem leczenia jest natomiast usunięcie zmiany na drodze zniszczenia łukiem elektrycznym (elektrokoagulacja czyli tzw. ,,wypalanka’’), laserowe odparowanie ognisk chorobowych, kriochirurgia i wycięcie nożem chirurgicznym. Każda z powyższych metod ma swoje wady i zalety, jednakowoż kriochirurgia uważana jest za metodę z wyboru. Kriochirurgia umożliwia wygojenie się miejsca leczonego bez powstania blizny, a natomiast głębokie przymrażanie daje blizny elastyczne, nie powodujące zaburzeń w funkcjach rozrodczych oraz w rozwieraniu się szyjki macicy w czasie ewentualnego porodu. Takich zalet nie ma nawet chirurgia laserowa, mimo iż efekt obu metod leczenia jest porównywalny. Natomiast lepsze niż w przypadku tradycyjnego noża chirurgicznego czy elektrycznego są efekty kosmetyczne. Sam pojedynczy zabieg trwa 5 – 10 minut. Pełne wynabłonkowanie miejsca dokonuje się w 14 – 21 dni od zabiegu. W czasie gojenia obszar mrożony posiada barwę ciemno – wiśniową. Zabieg najlepiej przeprowadza się po miesiączce, tak aby nie zakłócać procesu nabłonkowania; partnerzy powinni powstrzymać się od współżycia a pacjentka powinna zgłaszać się na zalecone wizyty kontrolne po zabiegu kriochirurgii. Rokowanie co do wznowy jest pomyślne, o ile nie dopuści się do ponownego powstania przyczyn które doprowadziły do poprzedniej nadżerki.

II Kłykciny kończyste

Schorzenie charakteryzuje się występowaniem bolesnych brodawek w okolicy sromu, krocza, i odbytu. Wywołane jest wirusem Human Paplilloma Virus (HPV). Jak dotąd wyizolowano 200 typów wirusa, przy czym niektóre z nich wykazują wysoki potencjał złośliwienia. Przynajmniej dwa z nich na pewno, a dalszych kilka podtypów może prowadzić do raka szyjki macicy. Celem leczenia infekcji HPV jest usunięcie wirusa powodującego chorobę. W tym celu stosuje się wiele metod, choć żadna z nich nie góruje nad pozostałymi. W leczeniu tego typu zmian kriochirurgia ma swoje ustalone miejsce.

III Wskazania specjalne – wczesne zmiany nowotworowe

Kriochirurgia cechuje się bardzo wysokim odsetkiem wyleczeń przedinwazyjnych, wczesnych i ograniczonych do nabłonka zmian przedrakowych dochodzącym aż do 99.7% przypadków. Brak wznowy u pacjentki leczonej kriochirurgicznie do 2 lat od momentu terapii zmniejsza prawdopodobieństwo ich pojawienia się w toku dalszego jej życia. Podkreśla się korzystną rolę procesów odpornościowych u ludzi leczonych przy pomocy kriochirurgii. Zjawisko to, pojawiające się w następstwie zamrożenia tkanki, odgrywa rolę w zapobieganiu nawrotowi schorzenia.